شاید چهارمین میزبان آسیایی جام جهانی، پهناورترین و پرجمعیت‌ترین کشور قاره نیز باشد.
برگزاری جام جهانی در کشوری به مساحت 11 هزار کیلومتر با دو میلیون جمعیت، هر کشوری را به گرفتن امتیاز میزبانی مهمترین رویداد فوتبال ملی امیدوار می‌کند. حالا احتمالا شی جین پینگ، رهبر سیاسی چین، نیز از خود می‌پرسد: چرا ما نه؟
چین اگرچه به جام جهانی صعود نکرد اما حضور چشمگیری در قطر داشت. بیشترین میزان سرمایه‌گذاری در جام جهانی متعلق به این کشور پهناور شرق آسیایی بود که ۱.۴ میلیارد دلار در جام جهانی سرمایه‌گذاری و به اشکال مختلف، نیازهای دوحه را تامین کرد.
چین علاوه بر تامین اقلام مورد نیاز توریست‌ها، در ساخت ورزشگاه‌ها نیز به قطر کمک کرد که از جمله آنها باید به قرارداد قطر با یک کارخانه آهن چین برای استادیوم لوسیل اشاره داشت.
حالا نیکان اسپورت ژاپن مدعی شده که چین پس از حضور فعال در جام جهانی قطر، به دنبال این است که میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ را به دست بیاورد و پس از کره‌جنوبی، ژاپن و قطر، چهارمین میزبان آسیایی این مسابقات شود.
چینی‌ها که از سال ۲۰۱۳ و با حضور شی جین پینگ، توجه بیشتری به ورزش نشان داده‌اند، پس از جام جهانی ۲۰۰۲ هرگز نتوانستند راهی این مسابقات شوند و حالا قصد دارد با گرفتن میزبانی، خود را به میان تیم‌های بزرگ جهان بیاورند.
نکته جالب اینکه چین میزبانی جام ملت های ۲۰۲۳ را هم برعهده داشت اما به دلیل محدودیت‌های کووید نتوانست میزبانی را هم حفظ کند و به قطر واگذار کرد.
آنها همچنین امیدوارند در کارزار رقابت برای المپیک تابستانی ۲۰۳۶ نیز به پیروزی برسند.
