لوئیس انریکه انتخاب خوبی برای پاریس است؟/ترکیب اقتدار و شور
انتخاب احتمالی لوئیس انریکه به عنوان سرمربی جدید پاریسنژرمن با ابهام مهمی روبه رو شده است.
لوئیس انریکه ممکن است به عنوان سرمربی آتی «پاسژ» معرفی شود؛ اگر چنین شود او بعد از ناکامی در تیم ملی اسپانیا و حضور ناموفق در جام جهانی قطر، دوباره صاحب نیمکتی با پرستیژ میشود. هرچند کارنامه، بینش تاکتیکی و شخصیتش، او را تبدیل به گزینهای تقریبا ایدهآل برای پاریسیها میکند اما ظرفیت تطبیقپذیری با محیط پاریسنژرمن و البته نتایجی که اخیرا به دست آورده، جای نگرانی برای هواداران این تیم دارد.
پاریسنژرمن پس از مذاکره با چندین مربی و همچنین سبک و سنگین کردن شرایط آنها، ظاهرا مربی مورد علاقهاش برای فصل آینده را پیدا کرد است. این باشگاه فرانسوی پس از آنکه در مذاکره با یولیان ناگلزمن به بنبست رسید حالا درها را به روی لوئیس انریکه گشوده است. در این بین، مذاکرات هنوز نهایی نشده، اختلاف نظر درباره خوب یا بد بودن چنین انتخابی شروع شده است. شروعش با یک سوال زده شده است: آیا لوئیس انریکه انتخاب درستی برای پاریس است؟
اولین پاسخ به چنین سوالی باید از دریچه نتایجی بگذرد که این سرمربی اسپانیایی ثبت کرده است. از این نظر، به غیر از ژوزه مورینیو، هیچ مربی دیگری که اخیرا اسمش برای نشستن روی نیمکت پاریسنژرمن مطرح شده، کارنامه «لوچو» را ندارد. انریکه، بازیکن سابق ۲ غول اسپانیایی در سال 2015 به عنوان سرمربی بارسلونا موفق به فتح سهگانه شد؛ درست در همان فصلی که مثلث جذاب «MSN» را در پیشانی خط حمله تیم گذاشته بود و هویت بارسلونا را مخلوطی مضاعف از چیزی کرده بوده که پپ گواردیولا پیش از آن ساخته بود. انریکه تجربه حضور در تیم ملی اسپانیا به عنوان سرمربی را هم دارد؛ هر چند در این بخش نتایج درخشانی نگرفت در جام جهانی قطر بد بود، در نیمهنهایی یورو کنار رفت و فینال لیگ ملتها را هم واگذار کرد.
مردی با کاراکتر خاص
فارغ از مباحثی که درباره نتایج لوئیس انریکه مورد بررسی قرار گرفت، باید تجربه سرمربیگری او در سطوح بسیار بالا، شناخت و مدیریتش نسبت به رختکنهایی که پر از فوقستارههاست و همچنین شخصیت مصمم، گاهی یکدنده و لجبازش، هم توسط مدیران باشگاه پاریسنژرمن مورد ارزیابی قرار گیرد. افزون بر موارد بالا، نیاز است سبک بازی که او قرار است در «پارک دو پرنس» به نمایش بگذارد هم زیر ذرهبین برود. برخلاف گزارههای نادرستی که درباره این مربی اسپانیایی وجود دارد، لوئیس انریکه شخصیت بسیار منعطفی دارد. بارسلونای سال 2015 او که مدل مدرنتری از بارساهای قبلی بود، میتواند گواهی بر این موضوع باشد و همزمان خط بطلانی بر این ایده بکشد که لوئیس برای استفاده از سبک «تیکی- تاکا» اصرار داشت. اظهارات سال 2015 لیونل مسی، میتواند به روشن شدن بیشتر این بحث کمک کند.پ: «ما تبدیل به تیمی شدیم که بیشتر از گذشته عمودی بازی میکردیم. مطمئنا در این زمینه از ایدئولوژی خودمان که همان حفظ توپ بود، عدول نکردیم؛ فقط با این ایده سازگار شدیم که پس از چند ضرب به توپ، میتوانیم خودمان را جلوی دروازه رقیب برسانیم.»
چنین ایدهای با اندکی جزئیات در دستور کار انریکه برای بازی تیم ملی اسپانیا هم در نظر گرفته شد. تیم ملی اسپانیای لوئیس انریکه هم گاهی زیبا و تماشاگرپسند بازی میکرد اما غالبا از نداشتن خلاقیت انفرادی رنج برد. خوب یا بد بودنش در آن زمان چندان خودنمایی نکرد ولی تاکتیکی که او در تیم ملی پیاده کرد، پایهگذار پیشرفتهای بعدی «لاروخا» شد. پدری، ستاره جوان بارسلونا، درباره بینش انریکه در تیم ملی اسپانیا میگوید: «موضوعی که نزد انریکه دوست دارم، شیوه انتقال دادن چیزهایی است که از تو میخواهد. امکان دارد از تو بخواهد خودت را از یک پرتگاه پایین بیندازی؛ اما این خواسته با چنان استدلالی بیان میکند که تو قانع و مطمئن میشوی باید چنین کاری را انجام دهی و حتما هم جواب میگیری».
قانع کردن، همان فاکتوری است که به انریکه اجازه میدهد از طریق قدرتی منحصر به فرد، رختکن تیمی که قرار است هدایت کند را به تسخیر خودش درآورد. وقتی او مربی باشد، اینکه چه کسی ستاره است و یا اینکه چه کسی تجربه بیشتری دارد، اهمیتی ندارد. سرخیو راموس که توسط «لوچو» از تیم ملی اسپانیا کنار گذاشته شد به خوبی میتواند چنین موردی را شرح دهد.
شکننده و تحریککننده
لوئیس انریکه، اکتبر 2021 هم دست به اقدامی خبرساز زد که البته تا آخر روی تصمیمش ماند. او در آن برهه، گابی را تنها پس از 6 بازی به تیم ملی اسپانیا فراخواند: «گابی را مدت زمان زیادی است که میشناسم. دیدهام چطور در زمین مسابقه بازی میکند. ذرهای تردید ندارم که میتواند در آینده تبدیل به بازیکن مهمی برای باشگاهش و همچنین تیم ملی اسپانیا شود… برای من سن بازیکن مهم نیست؛ رفتارش در زمین و اینکه چطور میتواند به پیاده شدن ایده مربی در حین مسابقه کمک کند، اهمیت دارد».
با این نگاه، در روزهایی که خود بزرگ بینی تعدادی از بازیکنان «پاسژ» تبدیل به یک معضل شده است، ورود لوئیس انریکه میتواند این بخش از مشکل را حل و فصل کند. هرچند اصرار او بر شیوه های مربیگریاش همان قدر که میتواند مزیت باشد، گاهی هم دردسرساز از آب درمیآید. در بارسلونا، او نیاز به زمان داشت تا همه را طرفدار ایدههای فنیاش کند. ضمن اینکه عرصه بر او چنان تنگ شد که تنها چندماه بعد از حضورش در این باشگاه و پس از شکست در الکلاسیکو اکتبر 2014 (3 بر یک) تا پای جدایی از این باشگاه پیش رفت.
شاید آن اقدامش رفتاری شکننده به نظر بیاید اما شیوه تحریک کردن تیمش را هم به خوبی بلد است. این یکی دقیقا همان بخش دشواری است که در پاریسنژرمن انتظارش را میکشد. احتمالا این بخش یکی از مواردی است که باید منتظر ماند و دید چطور در رختکن پاریسیها انجامش میدهد. ممکن است بسیاری داستان «رمونتادا»ی معروف سال 2017 را پای لیونل مسی و یا بازی درخشان نیمار بگذارند اما نباید از یاد برد کار اصلی را لوئیس انریکه انجام داد. پس از ضربه مهلکی که به او در دیدار رفت وارد شد، انریکه خبر از خروجش در انتهای فصل داد و سپس در کنفرانس خبری قبل از بازی برگشت جملاتی به کار برد که ستارههای تیمش را تحریک کرد. او با استفاده از عبارتی فیلسوفگونه خطاب به خبرنگاران گفت: « اگر توانستهایم 4 گل بخوریم، پس میتوانیم 6 تا هم بزنیم». اتفاقی که ثابت کرد بعضی وقتها اعتماد به نفس و لجبازی هم میتواند گرهگشا شود…
