بازخوانی کینه‌های شکل دهنده دربی مادرید؛ جنگ ابدی فدرالیست‌ها و اتحادطلب‌ها
رقابت رئال و اتلتیکو هنوز هم بوی منازعات قدیمی را دارد.
قاره اروپا هنوز هم تحت تاثیر آموزه‌های متون پیش از میلاد مسیح است. آنها در فلسفه و جهان‌بینی هنوز کاملا از فلاسفه یونانی روی برنگردانده‌اند و در حماسه هم هومر کماکان مورد اقبال ادبیات و سینمای قاره سبز است. چنان‌که می‌بینیم آنها هنوز رسم دیرین تروا را در شکست دادن دشمنان خود از یاد نبرده‌اند. اهالی باسک، کاتالونیا و دیگر ایالات استقلال‌طلب سرزمین ماتادورها یک دشمن واحد داشتند و آن هم حکومت اتحاد طلب مرکزی بود. آنها می‌خواستند قلب دشمن خود را نشانه بگیرند و به همین بهانه اسبی را شبیه به اسب تروا ساختند، آن را در قالب یک پیشکش به طرف مقابل در آوردند و وقتی این اسب به قلب دشمن نزدیک شد، از سربازان درون آن رونمایی کردند و حریف را مورد حمله قرار دادند. این داستان در عین ناباوری شاید یکی از ایده‌های اصلی تاسیس باشگاهی به نام اتلتیکو مادرید در شهر مادرید باشد. تاسیس کنندگان اتلتیکو اهالی باسک و فدرالیست‌هایی بودند که می‌خواستند در پایتخت و مرکز و یا به عبارت بهتر در قلب حکومت مرکزی، شعبه‌ای محبوب و فرهنگی ورزشی برای مقابله داشته باشند. اسب تروای باسکی‌ها بزرگ و بزرگ‌تر شد، تاریخ ساخت و امروز در هویتی مستقل از ایالت باسک هنوز هم رقیب بزرگ و دشمن قسم خورده رئال مادرید است. این صرفا یک مسابقه فوتبال نیست. رقابت رئال و اتلتیکو هنوز هم بوی منازعات میان فدرالیست‌ها و جمهوری‌خواهان با اتحاد طلب‌ها را می‌دهد.
بزرگ‌تر شدن رقابت مادریدی
سانتیاگو برنابئو امشب نفس‌های مضطرب و هیجان‌زده‌ای به عمق اضطراب و هیجان ال‌کلاسیکو خواهد داشت. شاید این نبرد به اهمیت رویارویی بارسلونا و رئال مادرید نباشد اما حرف‌های بزرگ خاص خودش را هم دارد. آنها در این سال‌ها، روزها و شب‌های بزرگی را پشت سر گذاشته‌اند و خاطرات جذابی را به تاریخ مستطیل سبز اضافه کرده‌اند. از فینال فراموش نشدنی لیگ قهرمانان اروپا گرفته تا تقابل‌های سریالی در این رقابت‌ها و همه بازی‌های حساس ۲ تیم در لیگ و جام حذفی، نبرد رئال و اتلتیکو همواره یک نمایش پر تب و تاب و سرشار از کینه و منازعه بوده است. در شهر مادرید هیچ نشانی از برادری در میان تیم‌های مطرح این شهر نیست و حتی همسایگی هم معنایی با محتوای صلح ندارد. دشمنی آنقدر قسم خورده و قدیمی است که تیبو کورتوا هنوز هم باید در قبال رفتن به رئال مادرید به هواداران اتلتیکو پاسخگو باشد و ستاره‌های قدیمی رئال که بیش از یک قرن پیش به صورت دسته‌جمعی این تیم را به مقصد رقیب همشهری ترک کرده بودند، همچنان از بخشش و دعای خیر کهکشانی‌ها بی‌بهره‌اند و چیزی به جز نفرت رئالی‌ها برایشان باقی نمانده است. این رقابت قرن به قرن، دهه به دهه و شاید فصل به فصل بزرگ‌تر می‌شود و نماد جنگی تمام نشدنی بین ۲ طیف مردم اسپانیاست. تا زمانی که منازعات حزبی در کشور ماتادورها ادامه داشته باشد، اسب تروای فدرالیست‌ها و مخالفان حکومت مرکزی در قلب شهر مادرید مبارزه‌اش را با اتحاد طلب‌ها داغ‌تر می‌کند.
وضعیت فعلی
بارسلونا به اندازه‌ای که خیالش راحت باشد، از رقیب سنتی فاصله گرفته و رئال هم تهدیدی برای جایگاه دوم خودش نمی‌بیند. با این حال رئال امیدوار است با ثبات در نتایج پیش رو، توقف بارسلونا را ببیند و باز هم یک مدعی جدی برای فتح لالیگا باشد. این رویا اکنون به ایستگاه دربی شهر مادرید رسیده و اتلتیکو مادرید باز هم به سدی برای آرزومندی رئالی‌ها تبدیل می‌شود. در سوی مقابل هم وضعیتی مشابه را داریم. تیم دیگو سیمئونه خطر رئال بتیس را به شدت احساس می‌کند و اولین تعلل آنها شاید به معنی از دست دادن جایگاه چهارم جدول و دور شدن از سهمیه لیگ قهرمانان اروپا باشد. بنابراین رئال هم یک بار دیگر در مقابل آرزوهای رقیب همشهری قرار گرفته تا باز هم برد و باخت یا حتی تساوی در نتیجه بازی ۲ تیم کینه‌های بیشتری بر جای بگذارد. وضعیت فعلی ۲ تیم هم مثل همشهری بودن آنها کمک چندانی به دوستی ۲ طرف نمی‌کند. داستان ادامه دارد و حماسه هومر در قابل ۲ تیم اسپانیایی پس از گذشت حدود ۲۹ قرن کماکان مصادیق عملی دارد. اسب تروای مخالفان حکومت مرکزی اسپانیا در قلب پایتخت این شهر نفس می‌کشد و مادرید هنوز صحنه یک نبرد بزرگ است؛ نبرد فدرالیست‌ها و اتحاد طلبان یا به عبارت بهتر، نبرد رئال مادرید و اتلتیکو مادرید!
