وقت جدایی دخیا فرا رسیده است؛ خداحافظی تلخ!
داوید دخیا خسته از عدم تمدید قراردادش با منچستریونایتد تا چند ساعت دیگر آزاد میشود.
داوید دخیا یکی از آخرین یادگاریهای سر الکس فرگوسن است. مرد افسانهای که در طول دوران مربیگریاش تنها ۲ بار در بازیهای منچستریونایتد روی نیمکت تیم حضور نیافت و یک بار آن به سبب زیرنظر گرفتن داوید دخیا در پیراهن اتلتیکومادرید برای انتخاب جانشین ادوین فندرسار بود.
فرگی که سال 2000 برای اولین بار حضور در عروسی پسرش را به مربیگری منچستریونایتد از کنار زمین ترجیح داد، آخرین بار برای انتخاب جانشین یکی از نمادهای موفقیت تیم در نیمه دوم عمر مربیگریاش راهی اسپانیا شد تا سنگربان جوانی را برای به خدمت گرفتن بپسندد که رکوردهای بسیاری را پس از خداحافظی فرگوسن شکست و هرچند اسطوره نشد اما برای اسطوره شدن چیزی کم نداشت.
شایسته غیبت فرگوسن
دخیا سال 2008 باعث شد سرالکس بازی تیمش در جام اتحادیه را به حضور در بازی اتلتیکو برای زیر نظر گرفتن سنگربان اسپانیایی ترجیح دهد و درحالی که تنها یک لوح فشرده 3 دقیقهای از گلچین مهارهای او تماشا کرده بود، به این نتیجه رسید که امضای قرارداد با دخیا باعث تضمین موفقیت تیم در بلند مدت خواهد بود. برای پسندیدن دخیا، سر الکس در آن دیدار تنها به 65 دقیقه زمان نیاز داشت و در نهایت جوان ترکهای اندام اسپانیایی با قراردادی به ارزش بالغ بر 19 میلیون پوند پس از فتح قهرمانی لیگ اروپا با اتلتیکو به جمع شیاطین سرخ پیوست و رکورد انتقال یک دروازهبان در فوتبال بریتانیا را شکست.
داوید از سال 2014، زمانی که تیم با مشکلات عدیده در خط دفاعیاش دست و پنجه نرم میکرد موفق شد به مدت 3 فصل متوالی عنوان بازیکن مورد پسند سر مت بازبی (بهترین بازیکن فصل از دیدگاه هواداران) را به نام خود بزند و پسرکی که در 19 سالگی توانسته بود تمجید دیگو فورلان، ویسنته دلبوسکه و ایکر کاسیاس را به دست بیاورد، خیلی زود پا جای پای ادوین فندرسار گذاشت.
گرگ و میش!
روزهای ابتدایی دخیا در الدترافورد، سرشار از اشتباهات بود و جوان اسپانیایی به داشتن انواع و اقسام بیماریهای بینایی متهم میشد. هرچند هرگز اعتماد سرالکس فرگوسن را از دست نداد و هر اشتباهِ او از دید فرگی، پا پیش گذاشتن در روند کسب تجربه برای جانشینی بزرگانی چون پتر اشمایکل و ادوین فندرسار بود. او خیلی زود جای خودش را در دل هواداران منچستریونایتد با مهار پنالتی رابین فنپرسی و تسلیم نشدن مقابل ضربات سهمگین آندری آرشاوین در جریان پیروزی تاریخی ۸ بر ۲ مقابل آرسنال مستحکم کرد.
هر روز که میگذشت، دخیا آبدیدهتر میشد و کمتر کسی میتوانست از او بابت شرایط جسمانی و عضلات ضعیفش خرده بگیرد. داوید برای مهار ضربات بهترین مهاجمان لیگ برتر به عضله احتیاج نداشت اما شکست 6 گله مقابل منچسترسیتی در دربی، ناگهان ورق را برگرداند. مصاحبههای احساسی از روی احساس ضعف، مقایسه زودهنگام خود با اساطیر سنگربانی در این باشگاه، عدم پذیرش اشتباهات پس از بازیها و ماجراهای مشابهی که هیچ بازیکن حرفهای نباید با آن دست و پنجه نرم کند، باعث شد فرگی، دخیا را به لیندگارد بهعنوان سنگربان ذخیره ترجیح دهد و بخت با جوان اسپانیایی یار بود که مصدومیت دروازهبان دوم، بار دیگر او را به ترکیب تیم بازگرداند.
14 مهار، تمجید ونگر
مهار ضربه خوان ماتا در پیراهن لیورپول و به تبعش ثبت 8 کلینشیت در 19 بازی پایانی فصل تیم، اعتماد دوباره را به دخیا هدیه داد و این اعتماد حتی در روزهای تلخ پسا فرگوسن هم برگ برنده تیم بود. زمانی که هیچ کس نبود تا پیراهن تیم به تنش اندازه شود، داوید دخیا امید اولدترافورد را یکتنه به دوش کشید و اگرچه هر فصل بهترین بازیکن تیم لقب میگرفت اما سبک بازی تیم مورینیو، استعدادهای او بهتبع فشار بیشتر حریفان روی دروازهاش را به رخ کشید و زمانی که 14 مهار اعجابانگیز مقابل آرسنال به ثبت رساند، ژوزه او را «بهترین دروازهبان جهان» عنوان داد.
آن روز منچستریونایتد اگرچه زمان قابلتوجهی از بازی را به حریف واگذار کرده و شانس گلزنی به توپچیها میداد اما داوید دخیا رکورد مهار در طول یک بازی از تاریخ لیگ برتر انگلیس را شکست و در نهایت منچستریونایتد با نتیجه ۳ بر یک از سد آرسنال گذشت. پس از آن دیدار، حتی آرسن ونگر هم دخیا را بهترین بازیکن دیدار شناخت و «دِیو سیو» نقش اول کسب نخستین پیروزی خارج از خانه مورینیو روی نیمکت منچستریونایتد مقابل یکی از تیمهای «تاپ سیکس» بود.
شأنی که حفظ نشد
زمان گذشت و پسرکی که روزگاری ابتلایش به دوربینی چشمی را تایید کرد و اذعان داشت اجسام در فاصله نزدیک را به خوبی نمیبیند، هم رکورد کلینشیت در تاریخ منچستریونایتد را شکست و هم بار دیگر دستکش طلایی لیگ برتر انگلیس را به چنگ آورد اما بهعنوان پاداش، عدم تمدید قرارداد را دریافت کرد! آن هم به شیوهای کاملاً غیرحرفهای که مدیران بازیکن فعلی تیمشان را بلاتکلیف نگه داشتهاند تا دروازهبانی جذب کرده و در نهایت او را بهعنوان بازیکن آزاد به فروش برسانند.
شاید بهتر بود مردی که 12 سال در جمع شیاطین سرخ حضور داشته و با این پیراهن هم لیگ برتر انگلیس را فتح کرده، هم به قهرمانی در لیگ اروپا رسیده و تعداد جامهایش در تورنمنتهای داخلی فوتبال انگلیس از تعداد انگشتان یک دست هم تجاوز میکند، با حفظ شان و شخصیتش از باشگاه جدا میشد تا در آستانه 33 سالگی، مسیر جدید زندگی حرفهای خود را جایی خارج از اولدترافورد با حفظ حرمتش آغاز کند. مدیران باشگاه اما او را معطلِ آندره اونانا کردهاند و داوید هم در سالگرد پیوستنش به منچستریونایتد با به اشتراک گذاشتن ایموجی در حال خمیازه کشیدن به این بیاحترامی واکنش نشان داده است.
