پروژه گالتیه هم در پاریس شکست خورده است؛ اندر خم یک کوچه!
پاری‌سن‌ژرمن رکوردهای منفی را یکی پس از دیگری جا به جا می‌کند.
پاریس نامی جدید در فرهنگ واژگان فوتبالی جهان نیست. تیمی که بسیار بسیار کم شباهت به نامش می‌نماید و کم‌تر کسی است که با شنیدن نام این تیم، بوی باگت تازه، کروسان‌های شکلاتی، آسمان هر از چند گاهی ابری، صدای آکاردئون همزمان با غروب گلگون بر فراز ایفل، خیابان‌های سنگ‌فرش شده که قدمگاه عاشقان است و شکوه برج بلند قامت در شب‌های نورپردازی‌اش را به خاطر آورد.
پاریس یا به عبارت درست‌تر، پاری‌سن‌ژرمن در فوتبال اروپا، نماد خواستن و نتوانستن است؛ نماد نرسیدن. نماد تلاش‌هایی که به نتیجه نمی‌رسند و باتلاقی که هرچه بیشتر در آن دست و پا بزنی، بیشتر غرق خواهی شد. پاریس در این روزها حتی یادآور یادگار سوخته کلیسای نوتردام و تمدن آرام گرفته در موزه لوور نیست. پاریس تازه به دوران رسیده‌ای است که یک شبه، ره صد ساله را طی کرده و با دلارهای نفتی، قصد دارد تنه به تنه بزرگان فوتبال اروپا بزند و هر بار عاجزتر از گذشته، دست از پا درازتر به امید آینده خود را فریب می‌دهد.
نه، شما در حد لیگ قهرمانان نیستید!
در این سال‌ها، نه کارلتو و لوران بلان، نه پوچتینو، امری و توماس توخل آرزوی دیرینه پاریس را برآورده نکرده‌اند و به جز جام‌های داخلی، دستشان به افتخار دیگری نرسیده است. هرچه از پاریس در این سال‌ها دیده‌ایم، درجا زدن بوده و گم کردن مسیر در میانه راه، گاهی هم در آخرین قدم. پاریس دوباره مغلوب بایرن شد اما این بار نه در دیدار فینال، بلکه در اولین دور از مرحله حذفی در استادیوم خانگی که به مدت بیش از یک نیمه، کاملاً عنان بازی را از کف داده بود. تیم تحت هدایت گالتیه هم بازی دور رفت را از دست داد و هم شاید آینده را. حتی نبوغ امباپه هم در دقایق پایانی، گره‌گشا نبود و انگار ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار بودند تا پاریس این بازی را امیدوار به بازی برگشت ترک نکند.
گالتیه هم در گرداب غرق شد
زمانی که گالتیه به عنوان جانشین پوچتینو انتخاب شد، قرار بود رختکن پر ستاره این تیم را کنترل کند و همه‌چیز هم در ابتدا، امیدوارکننده به نظر می‌رسید. رختکنی که حتی پر ستاره‌تر از قبل هم شده بود، کنار هم، حداقل در ظاهر متحد بودند. نیمار در بهترین روزهای دوران حرفه‌ای به سر میبرد و لئو مسی، هر بازی زمینه‌ساز گلزنی‌های کیلیان امباپه می‌شد. پس از به صدا درآمدن سوت پایان دیدار فینال جام‌جهانی اما هرچه رشته بودند، پنبه شد. حواشی پس از قهرمانی آرژانتین در جام‌جهانی، همچون خوره به جان رختکن پاریس افتاد و ثمره‌اش، شکست مقابل لانس، رن و موناکو، حذف از جام حذفی مقابل مارسی و قبول شکست مقابل بایرن‌مونیخ در خانه و با وجود کری‌خوانی‌های پیش از دیدار بود.
نیمه شب در پاریس
ظاهراً پاریس این فصل نیز قرار نیست به وصال لیگ قهرمانان اروپا برسد و شایعات از عدم تمایل لئو مسی برای تمدید قرارداد با پاریس حکایت دارند. فوق‌ستاره‌ای که بدون شک در این باشگاه، به کیلیان امباپه ترجیح داده نخواهد شد و اگر آن‌ها قادر به شکست دادن بایرن‌مونیخ در آلیانتس آرنا نباشند، پروژه گالتیه در این باشگاه را می‌توان همچون سایر پروژه‌ها شکست خورده به حساب آورد. فتح لیگ قهرمانان با چلسی، بلافاصله پس از اخراج از پاریس توسط توخل، طعنه سنگینی به شیوه مدیریت این باشگاه بود و حالا گالتیه در صورتی که حذف زودهنگامی از لیگ قهرمانان اروپا داشته باشد، دیگر بسیار بعید است روی نیمکت تیم باقی بماند.
بحران دیر آشنا پس از 12 سال
قهرمانی در لیگ یک فرانسه، دردی از مالکان قطری که به تازگی از بابت میزبانی جام‌جهانی سرخوش شده‌اند، دوا نخواهد کرد. 3 شکست پیاپی پاریس تحت هدایت گالتیه در شرایطی به دست آمده که آخرین بار چنین اتفاقی 12 سال پیش در اردوگاه پاریس افتاده بود. زمانی که در سال 2011 پاری‌سن‌ژرمن 3 دیدار متوالی را با شکست پشت سر گذاشت، مالکین قطری تازه این باشگاه را دراختیار گرفته بودند و پس از چند روز، کارلو آنچلوتیِ نامدار و پرافتخار را به سمت نیمکت سرمربی‌گری تیمشان هدایت کردند.
شخصیتی که تزریق نمی‌شود
پاریسِ گالتیه در مدت کم‌تر از یک ماه و نیم در ابتدای سال 2023، 5 شکست را پشت سر گذاشته و این درحالی است که در تمام سال 2022، تعداد شکست‌های قهرمان فرانسه کم‌تر بود. راموس مشکل اصلی تیم که به شکست مقابل بایرن ختم شد را عدم داشتن شخصیت مناسب توصیف کرده و حتی نام‌های بزرگی چون خودِ او هم نتوانسته‌اند برای پاریس شخصیت سازی کنند؛ اتفاقی که سال‌هاست در پاریس جریان دارد و حتی کارلتو هم این نکته مهم را پس از گذشت یک سال، همچون واقعیتی تلخ به صورت مدیران پاریس زد و درخواست خروج به مقصد رئال مادرید داد. امباپه پس از پایان بازی، به طعنه رفتار حرفه‌ای هم‌تیمی‌ها را زیر سوال برد و صراحتاً اعلام کرد بسیاری در این تیم، نه به موقع غذا می‌خورند و نه به موقع می‌خوابند (به احتمال فراوان و طبق اطلاعات به دست آمده توسط خبرنگاران نزدیک به رختکن پاریس از RMC، نیمار).
نابرده رنج!
ظاهراً پاریس تفرجگاهی برای ستارگانی است که جز کسب درآمد، هدفی در فوتبال ندارند. پاریس در تاریخ نیم‌سده‌ای خود، تنها 16 بار در لیگ قهرمانان اروپا حاضر بوده و تحت مالکیت قطری‌ها تنها یک فینال و یک نیمه‌نهایی را تجربه کرده است. زمانی که پاریس اولین سال تولدش را جشن گرفته بود، رئال مادرید 6 جام باشگاه‌های اروپا را در ویترین افتخاراتش داشت و تیم‌های نظیر میلان، اینتر و بنفیکا هم برای کسب سومین جام در این مسابقات تلاش می‌کردند.
