شلیک جمال به قلب دورتموند: آه خدای من، قهرمان شدیم!
بوندسلیگای تاریخی ۲۰۲۳ با قهرمانی مجدد بایرن مونیخ به پایان رسید.
تراژدی بروسیا دورتموند. آنها همه چیز برای قهرمان شدن داشتند؛ در روز آخر دو امتیاز از بایرن پیش بودند و در خانه میزبان تیم ماینتس اما در نهایت با مشقت بسیار با تساوی ۲-۲ مقابل حریف سخت‌کوش بیرون آمدند تا بایرن با انجام دادن تکلیف خود در ورزشگاه کلن و پیروزی ۲-۱ مقابل حریف با گل تماشایی جمال موسیالا، یک‌بار دیگر قهرمان بوندسلیگا شود.
آنها در نهایت با تفاضل گل جام را در آغوش گرفتند. +۵۴ برای اف سی بایرن مونیخ و +۳۹ برای بروسیا دورتموند.
بعد از ظهری بدتر برای بروسیا دورتموند امکان نداشت. آنها جود بلینگام ستاره خود را به دلیل مشکل زانو از دست دادند. او روی نیمکت نشسته بود و با چشمانی نگران بازی را تماشا می‌کرد. در همان ابتدای بازی و در دقیقه 15 دورتموند گل اول بازی را با ضربه هانچه اولسن دریافت کرد. آن هم در شرایطی که بایرن با یک گل از اف سی کلن پیش افتاده بود.
در ادامه دورتموند این فرصت را داشت تا بازی را مساوی کند. اما پنالتی احمقانه‌ای که بازیکنان ماینتس به دورتموند دادند، با ضربه سباستین هالر در دقیقه 19 به هدر رفت. این لحظه‌ای بود که ترس در دل دورتموندی‌ها افتاد که مبادا دوباره قرار است قهرمانی را به حریفی واگذار کنند که در موقعیت‌های این‌چنین، همواره خوش‌شانس و پیروز بوده است.
تراژدی تازه آغاز شده بود. ۲-۰ در دقیقه ۲۴، این‌بار با گل کریم اونیسیوو با ضربه سری که دروازه دورتموند را برای بار دوم فروریخت. بازیکنان دورتموند عصبانی بودند و در حالی که حریف‌شان پس از چهار شکست متوالی و سیزده گل خورده به مصاف آنها آمده بود، انگار هیچ راهی برای فرو ریختن دروازه تیم میهمان وجود نداشت.
در دقایق بعدی در سکوها طنین گل دوم بایرن به صدا درآمد اما داور به دلیل هند گل سانه را مردود اعلام کرد. با شروع نیمه دوم دورتموند‌ها شدت حملات خود را افزایش دادند اما بدشانسی هم دست از سر آنها برنمی‌داشت. به همین دلیل آنها در شروع نیمه دوم کریم آدیمی را از دست دادند تا نیروی تهاجمی‌شان کاهش پیدا کند. البته با وجود خطرات ماینتس و یک تیر دروازه توسط اونیسیوو، دورتموند هم فشار زیادی روی دروازه حریف می‌آورد.
در دقیقه ۶۸ این رافائل گوئررو بود که در روز خداحافظی با باشگاه، با گلی که در حالت نامتعادل به ثمر رساند، دورتموند را به بازگشت امیدوار کرد اما فرصت‌های بعدی توسط هالر و سایرین از دست می‌رفتند.
در دقیقه ۸۰، سیگنال ایدونا پارک لحظه باشکوهی را تجربه کرد. در ورزشگاه کلن سرژ گنابری با یک هند ناشیانه یک پنالتی تقدیم به اف سی کلن کرد که کلنی‌ها بعد از معطلی داور و مراجعه تو به VAR، این پنالتی را به گل تبدیل کردند. اتفاقی که موجی از شادی را در ورزشگاه دورتموند رقم زد، چرا که آنها در این صورت حتی با وجود شکست هم قهرمان می‌شدند.
با این حال سانه، مهاجم درخشان بایرنی‌ها، با ایجاد یک موقعیت تک به تک بایرن را بیدار کرد و توپ برگشتی به سرژ گنابری رسید و او پاس خوبی را به جمال موسیالا داد تا او از پشت محوطه جریمه بایرن با یک چرخش تماشایی و یک ضربه تمام‌کننده گل دوم را به ثمر برساند.
این گلی بود که به معنای پایان بهترین فرصت دورتموند برای اتمام سلطنت یازده ساله بایرن بود؛ ماموریتی که آنها در انجام آن ناکام ماندند و غول باواریایی مثل همیشه قهرمان بوندسلیگا شد، آن هم در شرایطی که امروز همه چیز برای قهرمانی زردپوشان آماده به نظر می‌رسید.
این معجونی از شانس، ناتوانی، قدرت منفی استرس و همه چیزهایی بود که فرق بین یک تیم خوب و یک تیم باتجربه را مشخص می‌کند؛ آن هم در فصلی که خود بایرن چندان به کسب قهرمانی نه تنها امیدوار نبود، بلکه خود را شایسته آن هم نمی‌دانست.
در نهایت اما توماس توخل بعد از حذف از دو جام توانست اولین جام قهرمانی خود با بایرن مونیخ را بالای سر ببرد. سپری که او در زمان حضورش در دورتموند، همواره شاهد بالا بردن آن توسط کاپیتان‌های بایرن بود. چه جالب اینکه تیم قبل‌تر او، ماینتس، با پیروزی برابر تیم قبلی او، دورتموند، جام را به تیم فعلی او، بایرن، اهدا کرد.
