روسونری برمی‌خیزد؛ تجهیز تیم پیولی برای فتح عناوین
میلان یارگیری مناسبی در تابستان نقل و انتقالات داشته است.
اشک‌ها گاهی پیام‌آور لبخند هستند. چنان که باران می‌بارد و آسمان می‌گرید و آفتاب پشت لایه‌های سنگین و سیاهی از ابرها پنهان می‌شود. در حالی که همه چیز خیس و همه جا بارانی به نظر می‌رسد و هوای قدم زدن زیر یک آفتاب دل‌انگیز و آسمانی صاف از تصور دور شده است، طبیعت در تدارک روزهای بعدی می‌شود و زمین را برای حال و هوای دیگری آماده می‌کند. ابرها کوچ می‌کنند و آسمان صاف پس از باران همه را به پیاده‌روی در هوایی آفتابی و با زمینی مطبوع و نمناک دعوت می‌کند. آسمان میلانی‌ها با خبر جدایی ساندرو تونالی گریست. آنها ستاره‌ای را از دست می‌دادند که پیش از این قرار بود اسطوره پیراهن روسونری باشد. تونالی که اسطوره میلان نشد اما اشک‌های رفتن او و هوای بارانی روزهای جدایی‌اش، تیم سابقش را برای یک تابستان صاف و آفتابی مهیا کرد. میلان یک به یک گزینه‌های مورد نظرش را جذب می‌کند و این روزها همه رفتن تونالی را فراموش کرده‌اند و راجع به میلان تجهیز شده و مدعی این فصل صحبت می‌کنند.
دست باز در بازار
فروش 64 میلیون یوروی تونالی به نیوکاسل که البته با بندهای اضافی به 70 میلیون یورو هم می‌رسد فارغ از خالی شدن جای این مهره در تیم استفانو پیولی، دست قرمزهای شهر میلان را برای ارائه پیشنهادهای بعدی به بازیکنان مورد نظرش کاملا باز کرد. برخی از هواداران میلان آرزو می‌کردند یکی از سرمایه‌دارهای حوزه خلیج فارس باشگاه آنها را بخرد تا بتوانند در بازار نقل و انتقالات قدرتمند ظاهر شوند. سرمایه‌دارها به لیگ ایتالیا روی خوشی نشان ندادند اما تدبیر سران میلان باعث شد تا این تیم بتواند از سرمایه‌های مالکان عربستانی بهره ببرد. دست و دل‌بازی سعودی‌ها برای نیوکاسل باعث خرید دست و دلبازانه این تیم از میلان شد و سرمایه‌های خاورمیانه‌ای اگر چه به صورت غیر مستقیم اما در نهایت راهی به سری‌آ و میلان پیدا کردند. فروش تونالی همان اشک‌ها و همان بارانی بود که زمین روسونری را مستعد هوایی آفتابی با عطر دل‌انگیز پس از باران کرد. اشک‌های رفتن تونالی باعث خنده‌هایی در آینده‌ای نزدیک شد و دست باز میلان در بازار نقل و انتقالات را به همراه داشت.
خرید به دور از حواشی و تعلل
میلانی‌ها که 2 فصل پیش طعم شیرین قهرمانی را هم پس از سال‌ها مجددا تجربه کرده بودند، برای تکرار این تجربه شیرین تعلل نکردند و در بازار نقل و انتقالاتی مانند بسیاری از تیم‌های بزرگ و برخی از رقبای خودشان، درگیر حواشی و فرسایش در خرید بازیکنان مورد نظر نشدند. آنها کریستین پولیشیچ، ساموئل چوکوئزه، یونس موسی، تیانی ریندرز، لوکا رومرو و نواح اوکافور را یکی پس از دیگری و بدون هیچ درنگی جذب کردند تا نشان دهند این فصل نمی‌خواهند بازنده میدان بزرگ و جذاب سری‌آ نام بگیرند. میلان برای همه پست‌هایی که در آنها احساس ضعف می‌کرد، بازیکن جدید جذب کرده و شاید اضافه شدن یک مهاجم هدف مطرح این مجموعه خرید را کامل‌تر کند. تیم پیولی تا اینجای تابستان نزدیک به 110 میلیون یورو برای جذب بازیکنان جدید هزینه کرده که در قیاس با مجموع هزینه‌های فصل قبل در تابستان و زمستان با رشدی صددرصدی روبه‌رو است. ناگفته نماند بذل این رقم برای میلان بدون فروش تونالی میسر نبود و آنها هنوز هم نان همان فروش خوب را می‌خورند. هافبک ایتالیایی شاید موفق نشد درون میدان تبدیل به آندره پیرلوی جدید تیمش شود اما ضربه‌ای استثنایی به سبک ضربات ایستگاهی پیرلو را به سمت دروازه اهداف میلان روانه کرد و موفق شد با انتقال پر از سودش تیم سابقش را به موفقیت در بازار تابستانی برساند.
مهاجم هدف؛ آخرین و مهمترین دغدغه
اگر چه حضور رافائل لیائو میلان را در گلزنی و باز کردن دروازه رقبا با کمک شایانی مواجه می‌کند اما همه و بالاتر از همه استفانو پیولی می‌داند لیائو یک وینگر است و مهاجم هدف وظایف دیگری را پوشش می‌دهد. لیگ ایتالیا هم هنوز به بازیکنانی در این پست نیاز مبرم نشان می‌دهد و جذب یک مهاجم تراز اول می‌تواند تابستان مدیران میلان را با مهر برجسته و بزرگ موفقیت به پایان برساند. البته اوکافور که یک مهاجم مرکزی است، شاید بتواند گلزنی را برای میلانی‌ها تسهیل کند؛ اما این بازیکن سوئیسی هنوز در قامت ستاره‌های مطرح به گلزنی نپرداخته و برای فصلی که هنوز شروع نشده، قابل اعتماد کامل نیست. گزینه‌های متعددی شامل مهدی طارمی هنوز هم جزو مردان مورد نظر میلان و پیولی برای خرید در این تابستان هستند اما میلانی که تا اینجا با برنامه و دقیق به خرید بازیکنان جدید پرداخته، حتما برای این نیاز اساسی هم برنامه مشخصی خواهد داشت. خرید یک مهاجم هدف آماده و مطرح، شاید آخرین و مهمترین دغدغه این روزهای تیمی است که می‌خواهد باز هم یکی از بزرگان فوتبال در قاره سبز باشد و افتخارات متعدد و بزرگ گذشته را تکرار کند. هوا در میلان آفتابی است اما آفتاب پس از باران که بوی خشک شدن زمین نمناک، قدم زدن در این شهر را برای عاشقان روسونری دل‌چسب می‌کند. آنها گریستند. اشک‌های میلانی‌ها از آن گریه‌ها بود که لبخند را به همراه دارد. هواداران قرمز و سیاه پوشان شهر فوتبالی میلان در انتظار لبخند تیم مدعی فصل جدید هستند؛ تیمی که وقتی ستاره‌هایش در راهروی ورود به زمین چمن ورزشگاه خانگی گام برمی‌دارند به جای فکر کردن به نباختن و باقی ماندن در ردیف تیم‌های راه‌یافته به لیگ قهرمانان به پیروزی و بردن عناوین بیندیشد و راجع به سلطه بر فوتبال ایتالیا و اروپا صحبت کند. آنها گریستند تا شاهد بازگشت باشند؛ بازگشت به روزهایی که فتح لیگ قهرمانان هم جزو عادات میلانی‌ها بود و فتح اسکودتو یک تفریح برای تیمی بود که حضور ابر ستاره‌هایی مانند ریوالدو، سیدورف، رونالو نازاریو، رود گولیت، مارکو فان‌باستن، پائولو مالدینی، الساندرو نستا، کافو و دیگر اساطیر تاریخ فوتبال در ترکیبش عادی به شمار می‌رفت. اگر چه خریدهای این فصل در حد و اندازه نام‌های قدیمی و بزرگ میلان نیستند اما هر اتفاق بزرگی برای رخ دادن به یک شروع نیازمند است و با رویکرد اخیر میلان می‌توانیم این شروع را از آنها بپذیریم و خیزی به سمت موفقیت قلمداد کنیم.
