فلیکس- بارسلونا؛ شادی زودگذر یا پیوندی ماندگار؟
ژائو فلیکس روزگار متفاوتی در بارسلونا در قیاس با زمان حضورش در اتلتیکو مادرید تجربه می‌کند.
ژائو فلیکس، ستاره پرتغالی این روزهای بارسلونا، احتمالا درک دقیقی بر خروج از زندان و احساس آزادی نداشته باشد. البته که شاید چنین حسی را حداقل یکبار هم که شده تجربه کرده باشد؛ همان اول سپتامبری که در ثانیه‌های پایانی توانست رضایتش را از اتلتیکو بگیرد و به عنوان بازیکن قرضی به بارسلونا برود. او همان‌طور که پیش از این به فابریتزیو رومانو گفته بود «رویای کودکی‌اش را محقق کرد» چون از اتلتیکویی خارج شد که در آن نه ارتباط خوبی با دیگو سیمئونه داشت و نه هواداران این باشگاه مادریدی. او البته در ژانویه گذشته هم یکبار از قفس اتلتیکو پر کشیده بود ولی در باتلاق چلسی گیر افتادو از این باتلاق، کسی بدون صدمه دیدن خارج نمی‌شود. حال و روزش در چلسی دقیقا در تضاد با روزگارش در بارسلونا بود؛ جای جدیدی که فقط به 142 دقیقه زمان نیاز داشت تا توانایی‌هایش را ثابت کند. حاصلش شد آنکه پیش از بازی با سویا، 3 بار برای آبی‌واناری‌های کاتالونیا گلزنی کرده و 2 پاس گل هم به هم‌تیمی‌هایش داده است. یعنی دقیقا به اندازه کل عملکردش در 1189 دقیقه بازی با پیراهن چلسی!
ژائوی خوشحال
باید گفت فلیکس و بارسلونا برای یکدیگر ساخته شده‌اند. او در اولین دیدار به عنوان بازیکن ثابت برای بارسلونا در برتری پرگل 5 بر صفر تیمش برابر بتیس، موفق به گلزنی شد. ژائو 3 روز بعد در دیدار تیمش برابر آنتورپ در لیگ قهرمانان اروپا هم به گرمی مورد استقبال هواداران بارسلونا قرار گرفت. یک گل، یک پاس گل برای لواندوفسکی و کسب عنوان بهترین بازیکن زمین، عملکرد این بازیکن پرتغالی را درخشان‌تر هم کرد. درخشش او زمانی بیشتر به چشم آمد که در سومین بازی بارسلونا، تاثیرش بر کارهای تاکتیکی و گروهی این تیم اسپانیایی را هم به رخ کشید. همین عملکرد کافی بود تا پائو مورال، مربی لاماسیا در بین سال‌های 2014 تا 2021 به تمجید از فلیکس بپردازد: «فلیکس دی‌ای‌ای بارسلونا را در خودش دارد. او قابلیت‌های فنی، آگاهی شناختی از سبک بازی و درک صحیح استفاده از توپ را داشته و همزمان قابلیت این را دارد که ضرباهنگ بازی را بالا برده، تیم را رو به جلو حرکت دهد و قبل از اینکه توپ به او برسد، برای سرنوشتش تصمیم گرفته و در کوتاه‌ترین زمان ممکن اجرایش کند. هیچ شکی ندارم توانایی سازگار شدن با بارسلونا در برنامه‌های ورزشی را هم دارد. به نظرم خیلی فراتر از مدت زمان حضورش در اتلتیکو، او نظم تاکتیکی بیشتری هم پیدا کرده است.»
چنین برداشتی را ترالیائو، مردی که مربی فلیکس در تیم جوانان بنفیکا بوده هم دارد: «همه از سبک بارسلونا و هویت این تیم خبر دارند. برای بازی کردن در این تیم باید قابلیت فنی بیشتر از حد میانگین و خلاقیت زیاد داشت. البته باید همیشه هم قادر باشی بازی را دوباره از نو بازسازی کنی. اینها ویژگی‌های فلیکس است.»
نیازی به وقت‌گذرانی زیاد در برنامه‌های تحلیلی – مجازی نیست؛ حتی نیازی نیست شبیه مارسلو بیلسا هزار بازی را در یک هفته تماشا کرد تا مشخص شود سبک بازی فلیکس به تیم بارسلونای ژاوی شباهت بیشتری دارد تا اتلتیکوی سیمئونه. حداقل این موضوع را خود ژوآئو در گفت‌وگو با «موندو دپورتیوو» جار می‌زند: «در اتلتیکو نتوانستم خودم را با ایده‌های باشگاه و سرمربی وفق دهم اما همیشه بیشترین تلاشم را کردم و لحظات خوبی را آنجا داشتم. فکر می‌کردم، البته هنوز هم فکر می‌کنم، بارسلونا باشگاه ایده‌آلی برای من است. از همان روز اولی که به این تیم آمدم، ژاوی به من گفت لذت ببرم، با خوشحالی بازی کنم و بهترین فوتبالم را به نمایش بگذارم.
ترالیائو هم می‌گوید، بهترین ژائو فلیکس، ژائو فلیکسی است که خوشحال و رها باشد: «او عاشق فوتبال است. این بازی را ابزاری برای بروز خلاقیت و شخصیتش می‌بیند. وقتی در محیطی قرار بگیرد که احساس خوبی داشته باشد، خوشحال می شود و می‌تواند تمام ظرفیتش را نشان دهد. بارسلونا پی برده او تا چه اندازه بازیکن خوبی است.»
لواندوفسکی، محو تماشای ژائو
ژوآئو فلیکس تنها بازیکنی نیست که از ابتدای سپتامبر لبخند بر لبانش نقش بسته است. هم‌تیمی جدید او در خط حمله، یعنی روبرت لواندوفسکی هم چنین شرایطی دارد. او پس از شکایتی که چندی پیش از احساس تنهایی در خط حمله کرده بود، حالا خوشحال است چون فلیکس را کنار دستش می‌بیند. لواندوفسکی گفته بود: «بعضی وقت‌ها به اندازه کافی بازیکن هجومی نداریم. من هم آنطور که باید حمایت نمی‌شوم. در نتیجه باید به دنبال راه‌حل برای تیم باشیم. در 2 مسابقه موقعیت زیادی برای گلزنی به دست نیاورده و حتی توپ زیادی هم به من نرسید. پس بعضی وقت‌ها خودم باید به فکر خلق موقعیت هم باشم.»
البته که چنین اظهاراتی قبل از 2 پاس گلی بود که این مهاجم هلندی از ژائو دریافت کرد. فلیکس که برای بازی کردن در بارسلونا راضی شده دستمزدش را هم کاهش دهد، در این مورد گفت: «سعی کردم به لواندوفسکی نزدیک باشم تا در خط حمله احساس تنهایی نکند. مهاجم نمی‌تواند اینطور تنها بماند. او قبل از شروع بازی با من صحبت کرد و سعی کردم چیزی که می‌خواهد را فراهم کنم».
اگرچه تعامل این ۲ بازیکن این روزها چندان زیاد کسی را شگفت‌زده نکرده اما اگر پدری مصدوم به ترکیب برگردد، آن وقت وضعیت این تعامل شکل گرفته چه می‌شود؟ پائو مورال، مربی تیم زیر 17 ساله‌های الریان قطر، ابهام را اینطور پاسخ می‌دهد: «فکر نمی‌کنم بازگشت پدری دردسری ایجاد کند بلکه برعکس، مطمئن هستم آنها از همدیگر بازیکن بهتری می سازند.»
ژوآئو که در جریان تساوی 2-2 تیمش، روبرت لواندوفسکی را از ابتدا کنار دستش در ترکیب نداشت، نتوانست خودی نشان دهد و تاثیرگذار باشد تا وابستگی این ۲ به یکدیگر بیشتر به چشم بیاید؛ موضوعی که حتی ژاوی هرناندز را هم وادار به واکنش کرد: «اینطور نیست که فقط روبرت لواندوفسکی از داشتن فلیکس سود میبرد. کل تیم ما از داشتن چنین بازیکنی خوشحال است».
باوجود چنین اتفاقاتی، این خوشحالی برای طرفین دوام زیادی نخواهد داشت. اتلتیکو قرارداد فلیکس را قبل از انتقال قرضی این بازیکن به بارسلونا تا 2029 تمدید کرده و در انتهای این فصل این بازیکن باید دوباره به مادرید برگردد تا درباره‌اش تصمیم‌گیری شود؛ هرچند پائو مورال می‌گوید تردیدی ندارد بارسلونا برای حفظ این بازیکن تلاش خواهد کرد: «این موضوع برکسی پوشیده نیست که بارسلونا مشکلات مالی زیادی دارد اما اتلتیکو هم رقم گزافی برای فروش این بازیکن نمی‌خواهد. فلیکس به خوبی با بارسلونا سازگار شده و فکر می‌کنم آنها این بازیکن را برای فصل بعد نگه دارند. وقتی شما تیم‌تان را با حضور پدری، گابی فلیکس پایه‌گذاری می‌کنید، یعنی از آینده اطمینان دارید.»
