اعجوبه آرژانتینی در اوج آسمان ناپدید می‌شود؛ رقص آخر
احتمالا لیونل مسی آخرین حضورش در مراسم توپ طلا را تجربه کرده است.
لبخندها، اشک‌ها، موفقیت‌ها، شکست‌ها، دردها، شادی‌ها و همه ریز و درشت پدیده‌های این دنیا در نهایت به یک نقطه می‌رسند؛ به نقطه پایان! آنها تمام می‌شوند و هیچ کدامشان قابلیت همیشگی بودن را ندارند. با این وجود پس از تمام لبخندها، اشک‌ها و دیگر لحظات دنیایی و پس از سپری شدن دوران همه آنها، نگرش و واکنش نسبت به این پدیده‌ها به اقتضای یک ویژگی مهم آنها فرق می‌کند. این نگرش و واکنش می‌تواند شامل تحسین، یادآوری، نکوهش، لبخند، اخم، فراموشی و مفاهیمی از این دست باشد که ویژگی مهم لحظات دنیایی برای رقم زدن یکی از این مفاهیم به شیوه رقم خوردن آخرین لحظه پدیده‌ها، باز می‌گردد. آخرین لحظه شما می‌تواند لبخندی همیشگی یا تصویری جاودانه بر جای بگذارد و یا اینکه اخم و تکدر خاطری گذرا و فراموشی را به همراه داشته باشد. لیونل مسی در آخرین تصوریش در اوج آسمان‌ها و با توپ طلای هشتمش سلفی گرفت! این تصویر محکوم به یادآوری و مختوم به جاودانه شدنی با طعم لبخند به یاد همه روزهای درخشش مسی در دنیای مستطیل سبز است. او را فراموش نخواهیم کرد؛ به دلایل زیادی از جمله برنده شدن هشتمین توپ طلا در سالی که احتمالا آخرین حضور او در مراسم انتخاب بهترین‌ها بود.
رقص آخر؛ وقتی صحنه برخاست
نوجوانی به جای رونالدینیو به زمین آمد که در نگاه اول و در نگاه‌های بعدی مهمترین شاخصه او همان خصوصیت ویژه رونالدینیو بود. لیونل مسی از فوتبال لذت میبرد و با توپ گرد و مستطیل سبز کیف می‌کرد. سال‌ها بعد از آن شروع و در مقطعی از دوران حرفه‌ای این اسطوره منتقدانش می‌گفتند؛ مسی دیگر از فوتبال لذت نمی‌برد. مرد آرژانتینی شکست در میادین مختلفی را پشت سر گذاشت اما دوباره برخاست. خودش این ماجرا را اینگونه توصیف و خلاصه می‌کند و می‌گوید: «زندگی همیشه به معنی از نو شروع کردن است». لیونل آندرس مسی از نو شروع کرد و دوباره از فوتبال لذت برد. دوباره همان نوجوانی شد که الگویش رونالدینیو بود و سعی داشت در مستطیل سبز فقط لذت ببرد و کیف کند. آخرین صحنه‌ها برای تصویر‌برداری از آخرین نمایش‌های اعجوبه آرژانتینی تاریخ فوتبال جهان بر پا شده بود. از یک سو کوپا آمریکا و از سوی دیگر جام جهانی قطر منتظر آخرین رقص اجراکننده‌ای بودند که سال‌ها آمفی تئاترهای بزرگ اهدای جوایز را در سیطره خودش داشت. تاریخ در حال نوشته شدن بود و مسی تصمیم گرفت با همان فرمول لذت بردن، این تاریخ را در نقطه‌ای به نام خودش به تعظیم وا دارد. کوپا آمریکا و جام‌جهانی پشت لبخندهای لذت بردن مسی از لحظات فوتبالی فتح شد و این بار آمفی تئاتر اهدای جوایز میهمان بسیار ویژه‌ای داشت. کسی که بهترین فرم خودش را برای آخرین روزها کنار گذاشته بود و مهمترین دستاورش را برای به دست آوردن هشتمین توپ طلا ذخیره کرد. جام جهانی اگر چه برای آرژانتین و مسی نگران کننده شروع شد اما در ادامه و در نهایت بهترین لبخندهای تاریخ را بر لب هواداران مسی و آرژانتین نشاند. لبخندهایی از جنس روزهای تاخت و تاز مارادونا و در برخی موارد از آن هم دل‌چسب‌تر! درست خواندید، 8 توپ طلا در یک قاب قرار گرفتند تا صحنه آمفی تئاتر پاریس به اتفاق بزرگان دنیای فوتبال و همراه با تاریخ مستطیل سبز در یک آن بدون هماهنگی قبلی و در حرکتی بداهه و نمایشی تصمیم بگیرند برای لئو مسی از جای برخیزند و در تلاشی نافرجام برای تمجید از دوران اسطوره‌ای فوق ستاره آرژانتینی، او را تشویق کنند. رقص آخر مسی بهترین رقص او در میدان فوتبال بود و شاید برخی از هواداران دیگر ستاره‌ها بخواهند از انتخاب او خرده بگیرند اما این حق فوتبال بود که اسطوره تکرار نشدنی‌اش را در آخرین سال‌های حضورش آن هم به پاس دستاوردی به بزرگی فتح جام جهانی فوتبال و شاید از آن هم بزرگ‌تر به اندازه غلبه بر فرانسه مدعی در فینال، بدرقه کند. او برای نسل‌های بعدی خاطره‌انگیز، الهام‌بخش و جاودانه خواهد بود چرا که آخرین نمایش خود را در بهترین نسخه از خودش اجرا کرد.
خداحافظی در آسمان
فوق‌ستاره آرژانتینی اکنون در لیگ حرفه‌ای آمریکا توپ می‌زند؛ جایی که مثل کریستیانو رونالدو در عربستان فرصت اضافه کردن به تعداد گل‌های لیگ قهرمانان، فرصت بالا بردن جام‌های معتبر اروپایی و فرصت شانه به شانه شدن با بزرگان دنیای فوتبال کمتر دست می‌دهد. آنها وداع کرده‌اند و این موضوع را باید بپذیریم. کما اینکه دیدیم سفر رونالدو به عربستان به انضمام شکست او در جام‌جهانی، چگونه رقیب بزرگ مسی در بیش از یک دهه را از لیست 30 نفره برترین‌های جهان جا انداخت. شاید مسی هم در صورت عدم موفقیت در جام‌جهانی شاید به زحمت جایی در بین بهترین‌های جهان در سال 2023 پیدا می‌کرد. بنابراین این احتمال قوت می‌گیرد پذیرایی از مسی در پاریس در مراسم توپ طلای 2023 آخرین میزبانی این مراسم از اسطوره آرژانتینی بوده است. باید برای این موضوع ناراحت باشیم؟ نه، اینطور نیست! او شبیه به ابر قهرمانان داستان‌های سینمایی در بالاترین نقطه از تصور مخاطبانش صحنه را ترک می‌کند. لیونل مسی آخرین پروازش روی سر ستاره‌های دنیای فوتبال را مثل پرواز عقاب رقم زد. او بالا و بالاتر رفت و نه روی زمین و از فرسودگی، نه زیر خشکی و برهوت یک بیابان بلکه در اوج آسمان با جمع گسترده ستاره‌ها وداع گفت. کسی زمین خوردن او را در آخرین گام‌هایش ندید و آنچه در خاطره عاشقان مستطیل سبز می‌ماند، پرواز مسی به اوجی است که شاید ده‌ها سال برای تکرارش توسط فرد دیگری به زمان احتیاج داشته باشیم. آنچه ماندنی و جاودانه شده، خاطره عکس گرفتن مسی با 8 توپ طلا در یک قاب است. قابی که برای بسته شدن و گنجاندن 8 توپ طلا به اضافه برنده آنها عکاسان این صحنه را به زحمت انداخت. لیونل مسی، نه در یک روز عادی، نه در یک شکست تلخ، نه در یک شب غم‌انگیز و نه حتی در پس یک مصدومیت و انزوا، بلکه در آسمان با صحنه تمجید از ستاره‌ها خداحافظی کرد. او پرواز کرد و دیگران به نظاره پروازش پرداختند و اسطوره مستطیل سبز، الهام‌بخش داستان‌ها، فیلم‌ها و دیگر ستاره‌ها در دنیای فوتبال و در سایر رشته‌ها شده است. لبخندها، اشک‌ها، موفقیت‌ها، شکست‌ها، دردها، شادی‌ها و همه ریز و درشت پدیده‌های دوران درخشش مسی به یک نقطه می‌رسند؛ به نقطه پایان! آنها تمام شدند و هیچ کدامشان قابلیت همیشگی بودن را نداشتند. با این وجود نگرش و واکنش نسبت به این پایان متفاوت است. مسی و آخرین رقصش روی صحنه، مسی و آخرین پروازش برای وداع، مسی و عبورش از مارادونا، مسی و تک تک دریبل‌ها، گل‌‌ها، لحظات ناب و برنده شدن عناوین فردی و تیمی توسط این بازیکن و مسی و سلفی‌اش با هشتمین توپ طلا محکوم به یادآوری و مختوم به جاودانگی هستند. کسی چه می‌داند شاید اگر رونالدو در مراسم شب گذشته حاضر بود پیش از دیگران از جای خودش برمی‌خاست و برای این لحظه رقیب همیشگی‌اش ایستاده دست می‌زد.
