اوه، چه بارسلونایی: ژاوی دکترایش را گرفت

بارسلونای ژاوی با اروپا حساب کتاب معوقه داشت و این داستان سر درازی هم داشت.

بارسا در سال‌های اخیر چند شکست تحقیرآمیز به قیمت به خطر افتادن اعتبار 100 ساله‌اش متحمل شده بود و مربی کاتالان هم از زمان آمدنش نتوانسته بود این روند را تغییر دهد. این تیم در دو فصل اول خود با ژاوی نتوانسته بود از مرحله گروهی عبور کند. دو فصلی که در آن مجبور شد به لیگ اروپا تبعید شود. پس از سال‌ها بزرگی و شکوه با لیونل مسی، این یک گام قابل توجه به عقب برای بارسلونا بود.

این فصل ولی باید یک جهش کیفی در بارسا رخ می‌داد. بارسا قهرمان لالیگا شده بود و می‌خواست در لیگ قهرمانان دوباره به مراحل پایانی برسد. اما مشکلات تیم بیش از حد انتظار شد. عملکرد ضعیف در لیگ و جام حذفی باعث شد تا ژاوی اعلام کند در 30 ژوئن نیمکت تیم را ترک خواهد کرد. بارسا درست از آن زمان به مرور پیشرفت کرد و در بازی مقابل ناپولی نشانه‌های واضحی از بهبود را نشان داده.

سناریوی ایده‌آل برای اعاده حیثیت

مدت‌ها بود که بارسلونا به یک پیروزی مهم خارج از خانه اروپایی دست نیافته بود. آنها از سال 2015 تاکنون سه گل خارج از خانه در لیگ قهرمانان اروپا به ثمر نرسانده بودند. و پارک دو پرنس مکانی ایده‌آل بود، زیرا ورزشگاهی بود که از نظر تاریخی برای کاتالان‌ها سخت بود و تیمی به قدرتمندی PSG را پیش‌رو داشتند. تیمی که فوق ستاره‌ای چون کیلیان امباپه را در ترکیب داشت. این بهترین سناریوی ممکن برای اعاده حیثیت ژاوی و بارسا در لیگ قهرمانان بود.

مَسترکلاس ژاوی

بازی بارسلونا فوق العاده بود. ژاوی و تیمش در اروپا با یک پیروزی بزرگ و با یک پرستیژ خاص فارغ التحصیل شدند. بردی که نشان می‌دهد این تیم توانایی رقابت با هر تیمی را دارد.

روند بازی سریع و گیج‌کننده بود. یک بازی پرتنش که در هر لحظه می‌توانستید از هر تیم انتظار گل داشته باشید، اما نیمکت بارسا تفاوت را رقم زد و البته هنر ژاوی در استفاده درست از داشته‌هایش. سیستم 3-3-4 ژاوی و اینکه هر بازیکن در پست خودش قرار داشت و در بهترین لحظه ممکن نیز نیروهای تقویتی را وارد زمین کرد، باعث مات شدن انریکه و پاری سن ژرمن شد. علاوه بر این، زمانی که اخیراً همه از آمادگی بدنی ضعیف تیم انتقاد می‌کردند، بارسا نشان داد که از این نظر کمبودی ندارد. بارسا تا دقیقه 94 برای زدن گل چهارم تلاش داشت.

ژاوی در واقع می‌دانست که چگونه از بازیکنانش بیشترین بهره را ببرد. مدیریت او در مورد مصدومان تیمش نیز عالی بود. او دی یونگ را در جمع یازده نفر تیمش قرار داد و سپس در نیمه دوم پدری و کریستنسن را به میدان فرستاد که هر دو تعیین کننده بودند. پدری پاس گل داد و ستاره دانمارکی گل برتری را زد. رافینیا با دو گل خود قهرمان اصلی بازی بود و کونده نیز امباپه را کاملا خنثی کرد. اما این یک پیروزی تیمی و به نام ژاوی و همه بازیکنان بود.

اجازه برای رویاپردازی

این پیروزی باید به بارسا اجازه رویاپردازی بدهد. به تیمی که تا چند هفته پیش شانسی برای کسب جام نداشت، ولی حالا حق دارد که خواب فتح جام را ببیند. بارسلونا برای بالا بردن اعتماد به نفس بازیکنان و هوادارانش به چنین نتیجه‌ای نیاز داشت. پس از آنچه در پاریس دیدیم، مشخص شد که این تیم می‌تواند با هر ابرقدرتی رقابت کند.

و البته اینکه بارسا حالا می‌داند در اروپا چگونه رنج بکشد، زیرا مقاطعی در بازی وجود داشت که پاری سن ژرمن فشار زیادی را وارد کرد. بارسا سال قبل و هر زمان دیگری در چنین دیداری بازنده می‌شد اما در شبی که ژاوی دکترایش را گرفت، خبری از تسلیم شدن نبود. بارسا دیگر مسخره اروپا نیست، این را همه دیدند.