به بهانه رقابتی که روزی فوت-بال بود!/ شنبه، ۲ بعدازظهر، شروع فوتبال جهان، مرگ ۱۰ درصد ایران!
تقابل انگلیس و اسکاتلند به زودی ۱۵۱ ساله می‌شود.
تیم‌های ملی انگلیس و اسکاتلند امشب (سه شنبه) در چارچوب یک بازی دوستانه به مصاف هم می‌روند. رقابت سنتی ۲ کشور همسایه در دل پادشاهی متحد، سابقه‌ای به بلندای یک و نیم قرن دارد و نخستین مسابقه ملی تاریخ فوتبال جهان در سال ۱۸۷۲ بین این ۲ تیم برگزار شد. اولین نبرد انگلیس و اسکاتلند در زمین فوتبال یادآور روزهای متفاوت ورزش برتر در دهه اول ابداع رسمی آن است.
استادیومی وجود نداشت
آغاز فوتبال ملی جهان ساعت ۱۴:۰۰ به وقت انگلیس در روز شنبه ۳۰ نوامبر ۱۸۷۲ رقم خورد. در عصر پاییزی گلاسکو استادیومی برای برگزاری یک مسابقه دوستانه ملی وجود نداشت و بازی در غرب زمین چمن متعلق به باشگاه کریکت اسکاتلند در گلاسکو برگزار شد.
تیم ملی برابر با تیم باشگاهی
اتحادیه فوتبال اسکاتلند هنوز افتتاح نشده بود و اکثر اعضای تیم ملی اسکاتلند در آن مسابقه بازیکنان تیم باشگاهی کوئینز پارک بودند؛ از جمله هر ۱۱ نفر حاضر در ترکیب اصلی. ۱۱ بازیکن اصلی انگلیس از بازیکنان تیم‌هایی مانند دانشگاه آکسفورد، دانشگاه کمبریج و البته کریستال پالاس شکل گرفت؛ بازیکنانی که با قطار عازم اسکاتلند شدند و مسافرت آنها ۱۲ ساعت و نیم به طول انجامید.
فوت-بال
نام ورزش جدید هنوز به قدری همه‌گیر نشده بود که آن را به شکلی یکپارچه بنویسند. چیزی حدود ۲۵۰۰ تا ۴۰۰۰ تماشاگر برای تماشای مسابقه به کنار زمین آمده بودند. سکو و صندلی وجود نداشت و یک طناب هواداران ایستاده را از چارچوب زمین جدا می‌کرد. بلیت تماشای مسابقه یک شیلینگ ارزش داشت و روی آن نوشته شده‌بود: «مسابقه بین‌المللی فوت-بال (با قوانین رسمی)»
دنیای متفاوت
نخستین مسابقه ملی تاریخ فوتبال در زمانی رخ داد که جهان چهره بسیار متفاوتی داشت. هنوز ۴ سال تا اختراع تلفن و ۷ سال تا اختراع برق باقی مانده بود. همچنین ۵ سال تا اختراع گرامافون و ۲۳ سال تا آغاز به کار سینما فاصله وجود داشت. از اتحاد و تشکیل آلمان تنها یک سال می‌گذشت و آمریکا تازه از گرد و خاکستر جنگ داخلی خارج شده بود. خرس اطلس تازه منقرض شده و شیر ایرانی هنوز پابرجا بود. استعمار نو تازه به راه افتاده و انگلیسی‌ها برای دومین بار به افغانستان حمله کرده بودند. ایران تحت حکومت ناصرالدین شاه، قحطی بزرگ و جان باختن ۱۰ درصد از جمعیت خود را به عزا نشست. آن روزها جمعیت کل پادشاهی متحد (انگلیس، اسکاتلند، ایرلند شمالی و ولز) به زحمت از ۲۱ میلیون نفر تجاوز می‌کرد.
قوانین متفاوت
قانون ابتدایی فوتبال به دروازه‌بان‌ها اجازه می‌داد تا نیمه زمین توپ را با دست لمس کنند. هنوز خبری از ضربه پنالتی یا کارت زرد و قرمز نبود. جای ۲ تیم بعد از به ثمر رسیدن هر گل جابه‌جا می‌شد و در صورت تساوی بدون گل، بین ۲ نیمه این اتفاق رخ می‌داد. داور اصلی کنار زمین زمان را نگه می‌داشت و ۲ داور ناظر متعلق به ۲ تیم در ۲ طرف زمین حضور داشتند که قادر به اعتراض به تصمیمات داور اصلی بودند. داور اصلی تنها هنگام به توافق نرسیدن ۲ داور اولیه تصمیم می گرفت. قانون کرنر به شکل اولیه آن وجود داشت اما پرچم کرنر نه!
تاکتیک متفاوت
روزنامه‌های آن روزهای انگلیس می‌گویند اسکاتلندی‌ها به بازی تیمی با پاس‌های متوالی روی آورده بودند؛ در حالی که نفرات انگلیس بازی فردی و دریبل کردن یاران تیم مقابل را دوست داشتند. انگلیسی‌ها از هر فرصت برای بازی به سبک بازیکنان راگبی (فرار با توپ، در حین احاطه توسط بازیکنان خودی) استفاده می‌کردند. روزنامه گلاسکو هرالد نوشته بود: «بازیکنان انگلیس وزن بیشتری داشتند و در عین حال از سرعت بهتری برخوردار بودند، با این حال نقطه قوت تیم اسکاتلند، بازی متحد در کنار یکدیگر نام داشت.»
اسکاتلند با سیستم ۶-۲-۲ به بازی آمده بود اما سیستم انگلیس حداقل روی کاغذ تهاجمی‌تر به نظر می رسید: ۷-۲-۱. اسکاتلند با پیراهنی به رنگ آبی تیره با نشان شیر سرخ در مسابقه حاضر شد و انگلیس هم به مانند امروز، با لباسی تمام سفید! لباس دروازه‌بان با دیگر اعضای تیم تفاوتی نداشت و دستکش و ساق‌بندی وجود نداشت. خبری از تعویض نبود اما هر ۲ تیم جای دروازه‌بان و یکی از مهاجمان خود را در بین ۲ نیمه عوض کردند!
مهیج و جذاب
رسانه‌های وقت اسکاتلند نوشته‌اند مسابقه با حملات پی‌درپی ۲ تیم و روی دروازه‌ها جریان داشته. اسکاتلندی‌ها یک بار توپ را به طناب دروازه (که نقش تیر افقی را بازی می‌کرد) کوبیدند و انگلیسی‌ها تیر عمودی دروازه حریف را به لرزه درآوردند. نخستین مسابقه تاریخ فوتبال ملی اما با وجود حضور ۱۳ مهاجم در زمین بدون گل به اتمام رسید.
