سریال تمام نشدنی گلزنی‌های فوق‌ستاره؛ پایانی که هیچ‌گاه از راه نمی‌رسد!
این سریال برکینگ بد، واکینگ یا بازی تاج و تخت نیست که در موعد مقرری تمام شود و قهرمانانش در سایه ظهور سریال‌های جدید و با قهرمانان جدید فراموش شوند. سوپراستار پرتغالی دنیای فوتبال هم مانند رگنار لاثبروک، جان اسنو یا والتر وایت آرام گرفتنی نیست و دل از ایستادن بر قله‌های افتخار بکند. سریال چند صد قسمتی گلزنی‌های کریستیانو رونالدوبا ثبات‌تر از تمام شخصیت‌های محبوب محصولات شبکه‌های تلویزیونی می‌درخشد و گویا نویسنده و قهرمان داستان برای سریال ساخت خودش هم پایانی مشخص نکرده است. رونالدو شب گذشته باز هم درخشید و گلزن اول تیمی بود که در ترکیبش گلزنان متبحر کم ندارد. قاب مستطیل سبز سال‌هاست به قسمت‌های مختلف گلزنی‌های رونالدو عادت کرده و نه فوتبال و نه قهرمان فوتبالی درون این قاب هرگز دل تمام کردن این نمایش جذاب را ندارند. رونالدو با وجود کوچ به خاورمیانه، دور شدن از فوتبال اروپا و از دست دادن شانس برنده شدن توپ طلا، هنوز هم در حال تاخت و تاز است و نسخه‌های جذابی از آخرین سال‌های فوتبال خودش را ارائه می‌کند.
حفظ آمادگی در عربستان
شخصیت والتر وایت هم در سریال «بریکینگ بد» پس از رسیدن به ثروت هنگفت کمی آرام گرفت. نویسنده این سریال سعی داشت مردی را نشان دهد که دچار بحران خود کم‌بینی است. حتی رگنار لاثبروک، اسطوره تاریخ وایکینگ‌ها هم پس از فتوحات گسترده در انگلیس و همه جای اروپا دیگر دل نشستن روی تاج و تخت سلطنت را نداشت و از موفقیت اشباع شده بود. آنچه رونالدو را متمایز می‌کند، همین عطش تمام نشدنی او برای باز کردن دروازه‌ها و باقی ماندن در مدار موفقیت است. او مثل والتر وایت و رگنار پس از فتوحات و موفقیت‌هایش دست روی دست نگذاشته و حتی در عربستان هم آمادگی خودش را حفظ می‌کند. آمادگی او در حدی است که بتواند در تیم ملی پرتغال مملو از بازیکنان گلزن و آماده، هنوز هم به عنوان گلزن اول تیم به شمار بیاید و هنوز هم پیش از هر بازی تماشاگران را با سرگرمی حدس زدن تعداد گل‌های کریستیانو رونالدو در بازی پیش رو مشغول کند. رونالدو در حال نزدیک شدن به 39 سالگی است! به نظر می‌رسد فرقی ندارددر چه باشگاهی بازی کند و در کدام نقطه از دنیای فوتبال به میدان برود. او همیشه آماده باز کردن دروازه‌هاست و این عطش برایش تمامی ندارد؛ حتی اگر جایی دور از اروپا و در عربستان مشغول بازی باشد.
بالاتر از قهرمانان داستانی
اگر نتفلیکس، تلویزیون اپل یا شبکه «اچ‌بی‌او» می‌دانستند رونالدو قرار است اینگونه در قاب فوتبال بدرخشد و قرار نیست مثل خیلی از قهرمانان دیگر پس از دستیابی به موفقیت‌ها آرام بگیرد، احتمالا برای خرید حق پخش سریال چند صد قسمتی گلزنی‌های فوق‌ستاره پرتغالی در مزایده بزرگی شرکت می‌کردند. با این حال این توفیق نصیب مستطیل سبز شده تا قهرمانی را به تصویر بکشد که مثل هیچ کدام از شخصیت‌های داستانی مجموعه‌های نمایشی خستگی را برنمی‌تابد و همیشه برای بیشتر شدن تعداد گل‌هایش وارد زمین می‌شود. 127 گل برای تیم ملی پرتغال رونالدو را در 38 سالگی هم در اوج نشان می‌دهد و او را سوپر استار دنیای مدرن معرفی می‌کند. رونالدو با ادامه درخشش و گلزنی در دنیای فوتبال همواره در حال ثابت کردن این گزاره است؛ قهرمانان واقعی هرگز خسته نمی‌شوند و تا آخرین نفس برای تاریخ‌سازی به میدان می‌روند. ساق‌های نوجوان مستعد اسپورتینگ لیسبون قلب فرگوسن بزرگ را تسخیر کرد، منچستریونایتد تبدیل به نقطه پروازی برای این کاوشگر موفقیت شد، رئال مادرید تاج و تخت رونالدو را به دنیا نشان داد، یوونتوس پای درخشش او را به فوتبال ایتالیا هم باز کرد و تیم ملی پرتغال هم از همان روزهای دلبری از فرگوسن تا این روزهای اشتغال در عربستان با اعتماد به نابغه‌اش درون زمین، زمینه این تاریخ‌سازی بزرگ را رقم زده است. اگر قرار بود رونالدو را در قالب یکی از مجموعه‌های نمایشی به تصویر در بیاورند، احتمالا کارگردان این مجموعه نام سریالش را «مرد خستگی‌ناپذیر» می‌گذاشت یا عنوانی برایش برمی‌گزید که استیلای رونالدو به قهرمانان دیگر داستان‌ها را به خوبی نشان دهد.
دفاع از رکورد جاودانه
البته او رکوردهای جاودانه و دور از دسترس کم ندارد اما یک رکورد حیرت‌انگیز را در تعداد گل‌های ملی ثبت کرده که شاید تعلق خاطر ویژه‌ای به آن داشته باشد. فوق‌ستاره تیم ملی پرتغال با 127 گل برای کشورش با فاصله‌ای قابل قبول همه قهرمانان دیگر را پشت سرش می‌بیند. رشد تعداد گل‌های مسی در تیم ملی آرژانتین، سرعت بیشتر شدن گل‌های ملی امباپه و گلزنی ادامه‌دار نیمار در تیم ملی برزیل خطر در دسترس بودن را برای رونالدو جدی نشان داده و او این بار برای دفاع از رکورد بزرگش می‌جنگد. بیشترین گل ملی شاید آخرین قله‌ای باشد که کریستیانو رونالدو با افراشتن پرچم خود روی آن و ایستادن در کنار این پرچم نمی‌خواهد دیگران را در این موفقیت شریک ببیند. هنوز هم بازی‌های زیادی انتظار به میدان رفتن رونالدو برای پرتغال را می‌کشند و با فرم فعلی رونالدو به نظر می‌رسد او همچنان در مسیر ارتقای این رکورد بزرگ پیش خواهد رفت. رکورد بیشترین گل زده برای تیم ملی شاید آخرین یادگاری رونالدو برای دنیای مستطیل سبز باشد و یقینا خود این فوق‌ستاره برای به یادماندنی بودن چنین دستاوردی قدر موقعیت‌های گلزنی را حتی بیشتر از دوران جوانی‌اش می‌داند. او باز کردن دروازه رقبا را بهتر از هر کار دیگری بلد است و باید منتظر ادامه این روند در بازی‌های بعدی پرتغال باشیم. این آخرین هدف کریستیانو رونالدو در میان دستاوردهای فردی خواهد بود و دوران درخشش این سوپر استار ثابت می‌کند او برای هدف‌هایش کم‌کاری نشان نمی‌دهد. بینندگان و هواداران برای تماشای جاه‌طلبی و تاریخ‌سازی او فریاد می‌کشند و فوتبال بخش زیادی از فریاهای عاشقانش در این دوران طولانی در اوج بودن رونالدو را مدیون بهترین گلزن تاریخ تیم‌های ملی است.
